هر سال تازه می شود...

هر سال، تازه مى‏شود این درد سینه سوز

سوزى که کم نگردد و، دردى که بى دواست‏

کار قنوت، از دل و دست تو راست شد

اندر جهان بگوى که: این منزلت کراست؟

در آب و آتشیم چو قندیل بر سرت‏

آبى که فیضش از مدد آتش عناست‏

قندیل اگر هواى تو جوید، بدیع نیست‏

زیرا که گوهر تو ز دریاى »لافتى« ست‏